17 września – poniedziałek XXIV tygodnia zwykłego, rok II
Setnik wypowiada słowa, które my powtarzamy przed przyjęciem Komunii Świętej: Panie, nie jestem godzien, ale powiedz tylko słowo. Jest on przykładem człowieka wiary, przez którą jesteśmy uzdrowieni, usprawiedliwieni i zbawieni. Setnik wierzy w Jezusa, jak również w moc Jego słowa. Istotne jest to, że rozumie ją we właściwy sposób. Jako setnik ma władzę, czyli jego słowo wypowiedziane w formie polecenia musi być wykonane. Ma jednak świadomość, że rozciąga się ona jedynie nad jego podwładnymi. W Jezusie widzi natomiast Tego, który ma moc nad ludzkimi chorobami i słabościami. W przypadku poganina jest to wyraz wiary w Bóstwo Jezusa. Nic więc dziwnego, że Jezus wynagrodził go pochwałą i uzdrowieniem sługi.
Panie, i do mnie powiedz słowo, które zbawi duszę moją. Z wiarą i pokorą setnika przychodzę do Ciebie z mymi słabościami. Tylko Ty jeden możesz je usunąć i dać mi zdrowie i nowe życie.