15 października – poniedziałek XXVIII tygodnia zwykłego, rok II
Dziwić może nienasycenie tłumów otaczających Jezusa. Żądają nowego znaku, aby uwierzyć, że przybliżyło się Królestwo Boże. Skąd taka postawa, skoro do tego fragmentu w Ewangelii Łukasza odnajdziemy opisy dwunastu cudów? W tych znakach Izraelici powinni dostrzec, że nastał rok łaski od Pana. Stąd te ostre słowa Jezusa o przewrotności tego plemienia. Ale Pan sam da wam znak (Iz 7, 14). Jest nim Boże miłosierdzie. To oznaczają słowa o Jonaszu, który stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy. Pogański naród, tak znienawidzony przez lud wybrany, nawrócił się pod wpływem tego proroka. Izraelici zaś nie umieli zachwycić się Jezusem, który przewyższa wszelką ludzką mądrość. Dlatego żądali znaków. A my jak patrzymy na Jezusa?
Jezu, tak łatwo jest żądać znaków od Ciebie, a potem z przyjemnością je oglądać. Pozwól mi poznać, że największym znakiem jest to, co robisz w mym sercu, które oczyszczasz z grzechów.