Dzieło Nieustannej Nowenny Uczniów Jezusa

Obecnie przeżywamy rok duszpasterski pod hasłem: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Celem programu jest na nowo zobaczyć, rozważyć i zastosować w życiu to, że pomimo wielu trudnych spraw w dzisiejszym Kościele trzeba nam wierzyć w Kościół i wierzyć Kościołowi. Wiara w Kościół to bowiem konkretyzacja wiary w Boga, który nam się objawił jako Emmanuel (Bóg z nami). Słuszność zaś dawania wiary Kościołowi wynika z faktu, że jego nauczanie jest oparte na autorytecie Boga, na prawdzie przezeń objawionej.

Wszyscy jesteśmy wezwani do świętości i podobnie jak Jan Chrzciciel do dawania świadectwa o Jezusie, który jest „Barankiem Bożym” biorący na siebie grzechy świata. Jezus jest prawdziwą Paschą, aby wyzwolić dzieci Boże z niewoli grzechu i śmierci, kiedy złoży ofiarę na drzewie krzyża. Kościół przypomina nam o tym podczas każdej mszy św. przez słowa Jana Chrzciciela „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata” (J 1,29) cytowane przed Komunią Świętą spełniają się tu i teraz, bo Chrystus jest obecny w sposób najbardziej realnie i substancjalnie.

Druga część „błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę” pochodzą z Apokalipsy św. Jana (Ap 19,9). Odpowiedź wiernych „Panie nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja” są parafrazą wyznania setnika, który zwrócił się do Jezusa z prośba o uzdrowienie swego sługi „Panie nie jestem godzien abyś wszedł pod dach mój. Lecz powiedz słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony” (Łk 7,4). Jesteśmy ciągle zapraszani na ucztę Baranka, której zapowiedzią jest uczta eucharystyczna, a przez sprawowanie jej pamiątki spełnia się dzieło odkupienia. Kościół żyje tajemnicą Eucharystii, która wyrasta ze słowa Bożego i z niego nieustannie czerpie, niczym ze źródła wiecznego życia. Od momentu chrztu świętego mamy dostęp do źródła łask, które wyciska znamię przynależności do Boga. Człowiek ochrzczony staje się własnością Chrystusa, własnością Boga, i w tej przynależności urzeczywistnia się jego podstawowa i ostateczna świętość, dlatego św. Paweł nazywa chrześcijan „świętymi”. Papież Benedykt XVI mówił, że „Duch uświęca osobę i jednocześnie czyni ją żywym członkiem mistycznego Ciała Chrystusa, współpracownikiem misji, jaką jest dawanie świadectwa Jego miłości”. Nie wystarczy wierzyć w Boga (wiele osób ma doskonałą wiedzę o Bogu, religii, Kościele), ale trzeba wierzyć Bogu i dać świadectwo Jego miłości w naszym codziennym życiu.

Opr. Ks. Jacek Nogowski (na podst. materiałów Programu duszpasterskiego na rok 2022/2023)